Reaching Philadelphia from Luxembourg for the 31st edition of the Visible Evidence Conference felt like stepping through a cinematic lens. My early morning arrival into the city presented an immediate sense of vintage Americana, evoked by the unfamiliar design of local buses and the endless, uniform red-brick row homes that define the urban fabric, and instantly reminiscent of 1960s American films. This sense of place, blending history with contemporary urban life, set a thoughtful mood for a conference centered on “Community”.
The conference took place from August 3 — 7, 2025, and was hosted by Temple University’s Film and Media Arts department, a sprawling academic complex that impressed with its scale and integration into the city. I was honored to be a part of this scholarly convergence, which began with a thoughtful acknowledgment of the land of Philadelphia as part of Lënapehòkink, the ancestral homelands of the Lenape peoples.
About the Event: Community and Global Context
Visible Evidence is the foremost academic gathering dedicated to documentary film studies. This year’s theme, “Community”, was inspired by Philadelphia’s significant history in community media. The conference successfully expanded this topic into a globally-oriented discourse, welcoming scholarship that conceived of community in its broadest sense, from practitioners to virtual, digital collectives. For five dense days, the conference served as a vital forum for intellectual exchange through scholarly papers and screenings, all presented in person.
A Harvest of Knowledge and Inspiration
Due to the sensitive nature of political situations, the specifics of individual panels and participants are best left private. However, the conceptual impact of the event was profound.
My own research is rooted in documentary film aesthetics, focusing on the intrinsic qualities of the film object. The week-long immersion into the multidisciplinary concept of “Community” helped me re-contextualize this work. It was inspiring to see academicians from different fields engaging with documentary studies in a broader social and ethical context. This affirmed that even purely aesthetic research is enriched when it acknowledges the real-world community mandates that shape our art form.
Reflecting on my experience at Visible Evidence XXXI, I am energized by the intellectual stimulation and the connections forged with scholars from across the globe. This year too, I had the privilege of meeting and communicating with Michael Renov, widely regarded as one of the foundational figures of contemporary documentary film theory, the founder of the Visible Evidence conference and Associate Dean of Academic Affairs at the USC School of Cinematic Arts. And this year, when we took a photo together, he commented that it felt like he was handing something over to me with this photo. His words were deliberately vague, but they carried an emotional weight that I understood as a kind of blessing — an encouragement to continue my theoretical explorations in documentary cinema.
My Research: Crowdsourced Aesthetics and Institutional Tension
As part of the conference, I had a paper presentation titled Crowdsourced Aesthetics in Documentary Films: How Festivals Influence Narrative and Visual Trends.
This study reflected ongoing findings within the framework of my dissertation related to festival studies.
The Core Problem: The core problem my research addresses is how the major festivals of small countries, examined through the Golden Apricot International Film Festival (GAIFF) and the Luxembourg City Film Festival (LuxFilmFest), can affect national documentary cinema. Certain stylistic and narrative tendencies gain visibility within national cinema not only through filmmakers’ creative practices but also through the legitimizing role of festivals that select, circulate and validate them. This dynamic produces an institutional tension: while festivals in smaller countries are tasked with serving as cultural platforms, educational arenas and networking hubs, their curatorial choices simultaneously establish aesthetic norms that influence what is recognized as legitimate documentary practice. In this sense, festivals may operate both as catalysts for innovation and as mechanisms of constraint, fostering some forms of creativity while narrowing the possibilities for others.
Final Thoughts and Gratitude
I extend my gratitude to the Doctoral School in Humanities and Social Sciences (DSHSS) at the University of Luxembourg for providing the financial support necessary for my participation. My deepest appreciation also goes to my doctoral supervisor, Dr. Gian Maria Tore, whose critical guidance remains invaluable in shaping my academic journey.
Կինոփառատոների ժամանակ երբեմն պլանավորում ես դիտել ինչ-որ ֆիլմ, բայց փառատոնի վերջում հասկանում ես, որ բաց ես թողել այն։ Ես որոշեցի կազմել GAIFF 2025-ի ընթացքում ցուցադրվելիք վավերագրական ֆիլմերի ցուցակը, որն ինձ կօգնի ժամանակին տեսնել այն ֆիլմերը, որոնք չեմ ցանկանում բաց թողնել (փառատոնում ընդգրկված վավերագրական ֆիլմերը)։ Ցուցակը կիսում եմ վավերագրական ֆիլմերով հետաքրքրված անձանց համար։
Հուլիսի 14
10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Գայլերը միշտ գիշերն են գալիս (ռեժ.՝ Գեյբրիել Բրեյդի) — 95 րոպե
12:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Աբո Զաաբալ 89 (ռեժ.՝ Բասամ Մորտադա) — 83 րոպե
5:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Աբո Զաաբալ 89 (ռեժ.՝ Բասամ Մորտադա) — 83 րոպե
7:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Օջախ, Լռության մյուս կողմում (ռեժ.՝ Դիանա Մկրտչյան) — 95 րոպե
7:30 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Իմ հայկական ուրվականները (ռեժ.՝ Թամարա Ստեփանյան) — 75 րոպե
Հուլիսի 15
10:00 AM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Իմագո (ռեժ.՝ Դենի Ումար Պիցաեւ) — 149 րոպե
5:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Թաքնված հայ տատիկները (ռեժ.՝ Ալեքսանդրա Ռութիո Միքայելյան) — 53 րոպե
6:00 PM | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Լույսի հիշողություններ (ռեժ.՝ Միշա Վալյեխո Պրուտ) — 80 րոպե
8:00 PM | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Մետաղադրամը (ռեժ.՝ Էմիլիանո Դանտե) — 79 րոպե
9:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Գայլերը միշտ գիշերն են գալիս (ռեժ.՝ Գեյբրիել Բրեյդի) — 95 րոպե
Թեհրան, անավարտ պատմություն (ռեժ.՝ Սաիդ Նուրի) — 100 րոպե
10:00 AM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Աշխարհի ծայրին (ռեժ.՝ Սոֆի Մուսել, Գերին վան դե Վորստ) — 120 րոպե
1:00 PM | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Լույսի հիշողություններ (ռեժ.՝ Միշա Վալյեխո Պրուտ) — 80 րոպե
12:30 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Մի անգամ Գազայում (ռեժ.՝ Թարզան Նասեր, Արաբ Նասեր) — 87 րոպե
5:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Մի անգամ Գազայում (ռեժ.՝ Թարզան Նասեր, Արաբ Նասեր) — 87 րոպե
5:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Ձեռքդ սրտիդ վրա դիր ու քայլիր (ռեժ.՝ Սեպիդեհ Ֆարսի) — 110 րոպե
7:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Թեհրան, անավարտ պատմություն (ռեժ.՝ Սաիդ Նուրի) — 100 րոպե
7:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Տիգրիս գետի առյուծները (ռեժ.՝ Զարադաշտ Ահմեդ) — 90 րոպե
8:00 PM | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Աշխարհի ծայրին (ռեժ.՝ Սոֆի Մուսել, Գերին վան դե Վորստ) — 120 րոպե
Հուլիսի 19
3:30 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Գոռը՝ փախել է Լեռնային Ղարաբաղից (ռեժ.՝ Կատյա Ֆեդուլովա) — 24 րոպե
9:00 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Գոյամարտ, Գոյության պայքար (ռեժ.՝ Արսեն Եսայան) — 60 րոպե
2:30 PM | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Իմ հայկական ուրվականները (ռեժ.՝ Թամարա Ստեփանյան) — 75 րոպե
Գայլերը միշտ գիշերն են գալիս (ռեժ.՝ Գեյբրիել Բրեյդի) «Գայլերը միշտ գիշերն են գալիս» վավերագրական ֆիլմը ուսումնասիրում է Չեչնիայի ծանր հիվանդ և մտավոր հետամնացների համար նախատեսված ծերանոցում բնակվող հիվանդների դժվարին կյանքը։ Ֆիլմը սերտորեն պատկերում է նրանց ամենօրյա պայքարը և իրականությունը, որոնց բախվում են՝ հուզիչ հայացք նետելով նրանց գոյությանը հաստատության սահմաններում։ Տևողություն՝ 95 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 14, 10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 15, 21:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Իմ հայկական ուրվականները (ռեժ.՝ Թամարա Ստեփանյան) Ռեժիսորի նոստալգիկ ճանապարհորդությունը հայկական կինոյով, արտացոլելով իր հանգուցյալ հոր դերասանական կարիերան և սեփական գեղարվեստական ուղին՝ միախառնելով անձնական հիշողությունները երկրի կինեմատոգրաֆիական ժառանգության տոնակատարության հետ։ Տևողություն՝ 75 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 14, 19:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 19, 14:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Աբո Զաաբալ 89 (ռեժ.՝ Բասամ Մորտադա) «Աբո Զաաբալ 89» ֆիլմը պատմում է Եգիպտոսի տխրահռչակ Աբո Զաաբալ բանտում բանտարկված անհատների կյանքի մասին։ Վավերագրական ֆիլմը հազվագյուտ և անհանգստացնող հայացք է նետում բանտի խիստ պայմաններին և նրա բանտարկյալների փորձառություններին՝ ընդգծելով մարդու իրավունքների և արդարադատության համակարգի թեմաները։ Տևողություն՝ 83 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 14, 12:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 14, 17:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Օջախ, Լռության մյուս կողմում (ռեժ.՝ Դիանա Մկրտչյան) Տևողություն՝ 95 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 14, 19:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Լույսի հիշողություններ (ռեժ.՝ Միշա Վալյեխո Պրուտ) «Լույսի հիշողություններ» վավերագրական ֆիլմը ուսումնասիրում է թվային դարաշրջանում ֆոտոկինոյի անհետացող արվեստը։ Ֆիլմը պատկերում է այս ավանդական արհեստի էությունը և նրանց կիրքը, ովքեր դեռևս զբաղվում են դրանով՝ արտացոլելով հիշողությունը, ժամանակը և լուսանկարչական տպագրությունների նյութական բնույթը։ Տևողություն՝ 80 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 15, 18:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 18, 13:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Մետաղադրամը (ռեժ.՝ Էմիլիանո Դանտե) «Մետաղադրամը» հուզիչ վավերագրական ֆիլմ է, որը պատմում է իտալացի մի մարդու՝ մոլախաղային կախվածության հետ հուսահատ պայքարի մասին։ Ֆիլմը բարդորեն պատկերում է այս կախվածության կործանարար ազդեցությունը նրա կյանքի և հարաբերությունների վրա, քանի որ նա փորձում է դիմակայել իր ներքին դևերին և փնտրել ապաքինում։ Տևողություն՝ 79 րոպե (77 րոպե՝ հուլիսի 17-ի ցուցադրության համար) Ցուցադրություններ` Հուլիսի 15, 20:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 17, 12:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Թաքնված հայ տատիկները (ռեժ.՝ Ալեքսանդրա Ռութիո Միքայելյան) Ռեժիսոր Ալեքսանդրա Ռութիո Միքայելյանը, ֆրանսահայ ծագումով, իր պապիկին խոստացավ գտնել իրենց ընտանիքի անդամներին Թուրքիայում՝ հիմնվելով մի պարզ անվան՝ Շահիմեի վրա, այդ քրոջը, ում նա երբեք չկարողացավ հանդիպել։ Տևողություն՝ 53 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 15, 17:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Ֆիումե կամ մահ! (ռեժ.՝ Իգոր Բեզինովիչ) 1919 թվականին, զայրացած Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի արդյունքներից, որը առաջարկում էր Ֆիումե քաղաքը (ներկայիս Ռիեկա, Խորվաթիա) հանձնել Հարավսլավիային, իտալացի բանաստեղծ, արիստոկրատ և բանակի սպա Գաբրիելե Դ’Աննունցիոն օկուպացրեց քաղաքը։ Հաջորդող 16-ամսյա օկուպացիան պատմության մեջ կառավարման ամենատարօրինակ փորձերից մեկն է։ Տևողություն՝ 112 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 16, 10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 16, 18:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Ախտաբանական (ռեժ.՝ Արսեն Սարգսյան) Ժամանակ առ ժամանակ, նրանցից երեքը արթնանում են անօթևան աշխարհում։ Նրանցից յուրաքանչյուրը գնում է իր ճանապարհով, բայց նա միշտ հասնում է նույն տեղը։ Արդյո՞ք ելք կա։ Տևողություն՝ 40 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 16, 17:30 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 17, 18:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՐՄԻՐ ԴԱՀԼԻՃ
Փարաջանովի յասամանագույն քամին (ռեժ.՝ Ալի Խամրաև) Կինոռեժիսոր Ալի Խամրաևը, օպերատոր Յուրի Կլիմենկոյի ուղեկցությամբ, խորացավ արխիվներում և ճանապարհորդեց Հայաստան և Վրաստան՝ հարգանքի տուրք մատուցելու Սերգեյ Փարաջանովին՝ կինոյի մեծագույններից մեկին, ում տեսլականը և կոնվենցիաների նկատմամբ անհնազանդությունը հատեցին սահմանները։ «Սիրելի Սերգեյ Փարաջանով։ Այս ֆիլմը քեզ համար է»։ Տևողություն՝ 75 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 16, 19:30 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Շնչառություն (ռեժ.՝ Գագիկ Ղազարեհ) 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ին՝ Թուրքիայի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության բացահայտ աջակցությամբ, ադրբեջանական ուժերը լայնածավալ ռազմական հարձակում սկսեցին Արցախի Հանրապետության (Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար Մարզ) դեմ։ Հայաստանի Հանրապետության հազարավոր քաղաքացիներ կամավորագրվեցին՝ պաշտպանելու Արցախի Հանրապետության 150,000 բնակիչների՝ իրենց հայկական հայրենիքում ապրելու իրավունքը։ Այս ֆիլմը ստեղծվել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հրադադարի համաձայնագրից հետո՝ փաստագրելով հայկական պետական սահմանի նորաստեղծ հատվածի պաշտպանությունը կամավորների դասակի երկու հերթափոխի ընթացքում։ Տևողություն՝ 102 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 16, 21:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Դանդաղ այրվող երկրի երգերը (ռեժ.՝ Օլհա Ժուրբա) Պատերազմական Ուկրաինայի մասին արտացոլող դիտարկումները միահյուսվում են ականատեսների պատմություններին՝ խորհելու վերջնական ողբերգության՝ պատերազմի նորմալացման շուրջ։ Ուկրաինայի, Դանիայի, Շվեդիայի և Ֆրանսիայի համատեղ արտադրություն է, որի համաշխարհային պրեմիերան կայացել է Վենետիկի կինոփառատոնի 81-րդ թողարկման ժամանակ։ Տևողություն՝ 95 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 17, 10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 17, 18:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Ոչ մի տեղ չկա (ռեժ.՝ Քաթինկա Ֆոգ Վինդելև և Լուիզ Գորմ) Երաժշտական ֆիլմը ուսումնասիրում է սերունդների տրավմայի բնածին ներքին դիսոնանսը վավերագրական և կատարողական մշակմամբ փախուստի շարժման, երկարացման և մասնատման մեջ։ Հիմնված լինելով Հայոց ցեղասպանության և դանիացի մարդասեր Կարեն Եպպեի հսկայական աշխատանքի վրա՝ 20-րդ դարի սկզբին հազարավոր գերեվարված հայ փախստականների, հիմնականում կանանց և երեխաների փրկության համար, անցյալի սարսափները բացահայտվում են բռնկումներով։ «Ոչ մի տեղ չկա» շեշտում է, թե ինչպես է ապաստանի բարդ և երկարատև բնույթը, մարդկային փորձի ցիկլային դինամիկայի պայմաններում, երբեք չի կարող սահմանափակվել մեկ ժամանակով, այլ կշարունակի ազդել ներկա և ապագա սերունդների վրա։ Տևողություն՝ 43 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 17, 16:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Սպասելով Դոն Կիխոտին (ռեժ.՝ Նարինե Մկրտչյան, Արսեն Ազատյան) Սա փիլիսոփայական էսսե է՝ հետպատերազմյան Հայաստանի ներկայի մասին մտորում, որտեղ իրականությունն ու երևակայությունը միաձուլվել են, որտեղ մարդիկ հուսահատորեն փնտրում են «փրկիչների»։ Այս իրավիճակում Դոն Կիխոտի ստեղծագործական մարմնավորումը, որը հայտնվում է այս ֆիլմում, ապացուցում է, որ իրականության և երևակայության միջև շատ բարակ սահման կա, և պետք է միայն հավատալ։ Տևողություն՝ 105 րոպե Ցուցադրություն: Հուլիսի 17, 20:00 | ԿԻՆՈՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՊՈՒՅՏ ԴԱՀԼԻՃ
Թեհրան, անավարտ պատմություն (ռեժ.՝ Սաիդ Նուրի) «Թեհրան, անավարտ պատմություն» ֆիլմը բացահայտում է Թեհրանի վերափոխման կորցրած դարը՝ Իրանի ազգային կինոարխիվների հազվադեպ ցուցադրվող կադրերի միջոցով։ Բացահայտելով վառ հակադրությունների քաղաք՝ կոսմոպոլիտ ոճը խորը սոցիալական բաժանումների կողքին, ֆիլմը ցույց է տալիս, թե ինչպես է նախահեղափոխական իրանական կինոն գրավել այժմ անհետացած աշխարհը։ Ներառելով 150 արխիվային կադրեր՝ այն հազվագյուտ և հուզիչ հայացք է նետում մոռացված կինեմատոգրաֆիական և քաղաքային անցյալին՝ վերակառուցելով ազգի պատմությունը մայրաքաղաքի սոցիալ-քաղաքական փոփոխությունների միջոցով։ Տևողություն՝ 100 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 18, 10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 18, 19:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Մի անգամ Գազայում (ռեժ.՝ Թարզան Նասեր, Արաբ Նասեր) Քանի որ Համասը խստացնում է վերահսկողությունը Գազայի վրա, Յահիան վրեժ է փնտրում իր ընկեր Օսամայի դաժան սպանության համար։ Նրա հանդիպումը մարդասպանի հետ փոխում է ամեն ինչ։ Տևողություն՝ 87 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 18, 12:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 18, 17:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, ՄԵԾ ԴԱՀԼԻՃ
Ձեռքդ սրտիդ վրա դիր ու քայլիր (ռեժ.՝ Սեպիդեհ Ֆարսի) Միջավայրին սերտ հայացք Գազայում՝ իսրայելական ռմբակոծությունների պայմաններում, որը նկարահանվել է ֆոտոլրագրող Ֆաթիմա Հասունայի հետ տեսազանգերի միջոցով։ (ACID Cannes 2025) Տևողություն՝ 110 րոպե Ցուցադրություններ: Հուլիսի 17, 10:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 18, 17:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Տիգրիս գետի առյուծները (ռեժ.՝ Զարադաշտ Ահմեդ) Ֆիլմը պատկերում է Մոսուլում՝ կոնֆլիկտից ավերված քաղաքում, բուժման և մշակութային պահպանման շարունակական պայքարը։ Ֆիլմը հետևում է երեք տղամարդու՝ մի ձկնորսի, ով պաշտպանում է սիրելի մարմարյա դարպասը, մի հնաոճ իրեր հավաքողի, ով փրկում է քաղաքի անցյալի մնացորդները, և մի երաժշտի, ով ոգեշնչում է նոր սերունդ՝ աշխատելով վերականգնելու քաղաքի ինքնությունը և արվեստը։ Սա մարդկային արժանապատվության և խոսքի ազատության համար պայքարի հուզիչ վկայություն է ավերածությունների դեմ։ Տևողություն՝ 90 րոպե Ցուցադրություններ` Հուլիսի 17, 12:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ Հուլիսի 18, 19:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Գոռը՝ փախել է Լեռնային Ղարաբաղից (ռեժ.՝ Կատյա Ֆեդուլովա) Տասներեքամյա Գոռը և նրա ընտանիքը Լեռնային Ղարաբաղից փախել են Հայաստան։ Նրանք ստիպված էին գիշերով թողնել իրենց տունը՝ ընդամենը մի քանի իրերով, հավանաբար ընդմիշտ։ Ինչպես շատերը, նրանք էլ էին փախչում ադրբեջանական բանակից։ Նրանց ողջ նախկին կյանքը մնացել էր հետևում, երբ ծնողները փակեցին իրենց տան դուռը։ Երբ Գոռը տասը տարեկան էր, նրա հայրը սովորեցրեց նրան մեքենա վարել։ Այդ օրվանից մեքենաները դարձան Գոռի կիրքը։ Սակայն Գոռի ամենամեծ երազանքը վարսահարդար դառնալն է։ Նա սիրում է սառը սանրվածքներ։ Մեծ ընտանիքի փախուստը հնարավոր էր միայն երկու մեքենայով, բայց ո՞վ կվարեր երկրորդ մեքենան։ Գոռի համար արագ պարզ դարձավ, որ ինքը պետք է հիմա պատասխանատվություն կրի։ Բոլորը գիտեին, որ հեշտ ճանապարհ չի լինի։ Շատ մարդիկ էին փախչում Լեռնային Ղարաբաղից, և խցանումները տևում էին ժամեր։ Ճանապարհը, որը սովորաբար տևում է երեք ժամ, տևեց 55 ժամ անդադար։ Գոռին հաջողվեց, և ընտանիքը հիմա Հայաստանում է։ Որպես պարգև՝ Գոռը հիմա մարզվում է Երևանում հայտնի վարսահարդարի կողմից։ Տևողություն՝ 24 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 19, 15:30 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
Գոյամարտ, Գոյության պայքար (ռեժ.՝ Արսեն Եսայան) Տևողություն՝ 60 րոպե Ցուցադրություն` Հուլիսի 19, 21:00 | ԿԻՆՈՅԻ ՏՈՒՆ, Հ. ՄԱԼՅԱՆԻ ԴԱՀԼԻՃ
While being an educator, researcher and filmmaker, I use my free time to try myself as a mixed media assemblage artist with luminous elements.
The idea came during my research — I explore the topic of the aesthetics of materiality in cinema, and playing with materials in frames of these artworks helps me to explore the essence of materials and their hidden nature. So far, I have published the videos on my social media accounts, but soon I’ll start to exhibit my works to the public.
Over the past decade, I have had the privilege of leading a series of documentary filmmaking trainings aimed at empowering youth workers, educators, and leaders to use film as a tool for social change. These trainings, known as the Docu series, have taken place across different countries, equipping participants with storytelling skills to advocate for human rights, fight hate speech, and promote environmental sustainability. Today, I want to introduce you to one of these transformative experiences — EcoDocu 2024, a training course that took place exactly one year ago in Barcelona, where participants created five short documentary films about environmental issues.
Margarida, Karim and Arpi during the filming
Under the warm skies of Barcelona, from February 11 to 20, 2024, a vibrant group of youth workers, educators, and leaders gathered for an experience that would reshape their perspectives on environmental advocacy. EcoDocu was more than just a training course; it was an opportunity to blend creativity with purpose, storytelling with activism, and media with sustainability.
From the first day, participants, coming from the European Union and the Eastern Partnership countries found themselves immersed in a transformative learning environment. Many arrived with no prior connection to documentary filmmaking or the arts as the selection criteria was to be youth workers, youth leaders or educators. Yet, by the end of the training, they had gained not only technical skills but also the confidence to capture compelling narratives that could spark change.
Lights, Camera, Action – Learning Through Practice
EcoDocu embraced C3 Filmmaking, an approach that combines creativity, critical thinking and collaboration. Participants engaged in hands-on workshops, where they learned how to handle a camera, use a stabilizer, adjust focus, and master the art of transitions and secondary scenes. They explored media recycling, discovering innovative ways to repurpose existing footage to tell new stories.
One of the most impactful sessions focused on media advocacy, empowering participants to use film as a tool for environmental education. They reflected on the Sustainable Development Goals (SDGs) and brainstormed ways to integrate them into their future work with young people. More than just technical training, EcoDocu encouraged participants to pay attention to everyday actions and how these small, seemingly insignificant choices shape the bigger picture of sustainability.
Brainstorming group task
From Storytelling to Action
As the days progressed, participants gained insight into the power of storytelling—how the right framing, the right cut, and the right music can elevate a simple moment into a meaningful statement. They discussed copyright rules, learned the basics of editing, and experimented with free tools that made professional-quality filmmaking accessible to all.
For many, this training was not just about filmmaking but about seeing the world through a new lens — both literally and figuratively. As one participant said, “I started to understand how to use a camera not just to record, but to capture the essence of a moment.” The knowledge they gained was not meant to stay in Barcelona; it was meant to be carried forward—to their communities, to their youth groups, to the stories still waiting to be told.
Title: You can Sea me Authors: Anastasiia Sereda, Diogo Miguel Oliveira Martins, Olesia Kovalyk, Nara Hovhanisyan, Elina Petrosyan How pollution affects the daily lives of fishermen…
Leftovers: Food for Thought Authors: Arpi Chobanyan, Margarida Ribeiro Cosme, Karim Soliman Change your habits. Prevent food waste in your home
The “Green” Choice (Greenwashing) Authors: José Pedro Vieira Martins, Claudia Valeria Barrantes Sotomayor, Petra Duchanová, Kateryna Korsun Do your research, choose wisely
Deforestation
Authors: Nazarii Patratii, Prajun Nakarmi, Silas, Angeliki Korda
Barcelona, a Tale of a Sustainable city Authors: Antonis Konstantakis, Giorgos Pentaris, Lusine Hovhannisyan, Ofelia Ghazanchyan, Sofia Carvalho
The short documentary films created during EcoDocu 2024 may not claim to be the most powerful in a conventional sense, but they certainly helped participants rethink their habits in a more sustainable way. Moreover, these films became tools to promote an ecological mindset in their communities, sparking discussions and encouraging more responsible approaches to everyday life.
A Growing Movement
EcoDocu is part of a larger initiative that has been shaping the landscape of documentary filmmaking training for nearly a decade. Since 2015, I have been leading documentary film trainings across Europe, fostering a community of youth workers and educators passionate about using film as a tool for social change. Past training courses include:
MovieDoc (2017, Dilijan, Armenia): Promotion of Human Rights Education. Organized by the “Foreign Students of Luxembourg” Union, financed by the Luxembourgish Erasmus+ National Agency — SNJ.
DocuSpeech Against Hate Speech First TC (2018, Luxembourg, Luxembourg): Organized and hosted by Formation et Sensibilisation Luxembourg ASBL, financed by Luxembourgish Erasmus+ National Agency — Anefore.
DocuSpeech Against Hate Speech First TC (2019, Yerevan, Armenia): Organized by Formation et Sensibilisation Luxembourg ASBL, financed by Luxembourgish Erasmus+ National Agency — Anefore, hosted by Doctor Cinema NGO.
DocuSpeech for Human Rights Education (2019, Yerevan, Armenia): Organized by Frie Filmere NGO, financed by Norwegian Erasmus+ National Agency Aktiv Ungdom, hosted by Doctor Cinema NGO.
I am sure that the future training courses in the Docu series will continue to empower youth leaders to use documentary filmmaking as a tool for education and activism. Are you ready to be part of this movement? Follow our upcoming announcements and join the next edition of the Documentary Filmmaking Training Series. Let’s turn stories into action and action into change!
Keep filming!
Seg Kirakossian
With some of the participants of the EcoDocu project and my co-trainer Arman Azizyan
Disclaimer: This project is funded by the Erasmus+ Programme of the European Union. Views and opinions expressed are however those of the author(s) only and do not necessarily reflect those of the European Union or the European Education and Culture Executive Agency (EACEA). Neither the European Union nor EACEA can be held responsible for them.
Think about placing a sleek modern chair next to an intricately carved antique one in a photograph. The stark contrast between their styles and materials immediately grabs your attention and sparks curiosity. That’s the Rule of Juxtaposition at work — a compositional technique in photography that highlights the contrast between two opposing elements, whether in size, texture, color, or concept. This contrast not only draws attention but also creates a deeper narrative within the image.
The Rule of Juxtaposition leverages the human brain’s natural tendency to compare and make sense of differences. By carefully placing contrasting elements side by side, photographers can create visually compelling and thought-provoking images.
Why It Works
Visual Contrast:
Juxtaposition enhances the differences between objects, making them more noticeable. For instance, placing a vibrant red apple against a monochrome background makes the apple’s color more vivid. This visual tension draws the viewer’s eye and keeps their attention focused on the image.
Evolutionary and Psychological Perspective
Our brain’s sensitivity to contrast has roots in evolutionary biology. From a survival standpoint, the ability to detect differences—such as spotting a predator hiding in shadows or distinguishing ripe fruit from unripe—was critical. This innate ability to recognize contrasts continues to influence how we perceive and respond to visual stimuli today.
Psychologically, juxtaposition creates cognitive dissonance—a state where the brain must reconcile opposing elements. This dissonance stimulates curiosity and engages deeper thought, as the viewer tries to understand the relationship between the contrasting elements. Studies in neuroaesthetics suggest that images combining opposites activate regions of the brain associated with reward and novelty processing, enhancing the emotional and intellectual impact of the image.
Storytelling
Juxtaposition goes beyond aesthetics to convey meaning and emotion. A photograph of an old bicycle leaning against a shiny sports car, for example, contrasts nostalgia with modernity, creating a narrative about changing times. Such contrasts allow photographers to communicate complex ideas and evoke strong emotional responses in a single frame.
Cultural and Artistic Influences
Juxtaposition has been a powerful tool across centuries of art and photography:
Michelangelo’s “Creation of Adam” (Sistine Chapel Ceiling): The juxtaposition of divine and human forms, with God’s dynamic energy contrasted against Adam’s languid pose, emphasizes the connection and distinction between the two.
Pieter Bruegel the Elder’s “The Harvesters”: The contrast between laborers working the fields and villagers relaxing under a tree highlights the duality of toil and leisure in rural life.
Salvador Dalí’s “The Persistence of Memory”: The juxtaposition of melting clocks and a stark, barren landscape creates a surreal exploration of time and decay.
Modern photography continues to utilize juxtaposition to craft striking visuals. A photograph of a vibrant flower growing through cracked concrete, for example, symbolizes resilience and contrasts life with desolation.
In Picture SKRC 4.1, the juxtaposition of sleek glass architecture and weathered stone walls creates a dynamic interplay between modernity and tradition. Conversely, Picture SKRC 4.2 lacks such contrasts, resulting in a less engaging and impactful composition.
Think about cutting a sandwich diagonally into two triangles — it feels different than just cutting it straight across, right? That’s how the Golden Triangles Rule works in photography. It’s all about creating energy and balance by dividing your picture into triangles. Imagine drawing a diagonal line from one corner of your photo to the opposite corner, just like slicing that sandwich. Then, draw two more lines from the other corners that meet the diagonal at right angles. These lines create triangles in your photo, and the goal is to place important lines or shapes, like a sloping hill, a leaning tree, or the edge of a roof, along these diagonal lines. Key objects, like a person or animal, can stand out more when placed where the lines meet.
The Golden Triangles Rule is a photography technique that adds movement and flow to your pictures by encouraging you to align elements with diagonal lines. Unlike the calm and orderly nature of symmetry, this rule gives your photo a dynamic and adventurous feel.
Why It Works
Movement and Energy:
Triangles naturally make an image feel more dynamic. The combination of their sharp angles and directional energy creates visual tension, adding excitement and drama to your photo.
Cognitive Efficiency:
Triangles help structure your photo in a way that’s easy for the brain to process. The diagonal lines guide the viewer’s attention across the image, leading them to explore different areas rather than focusing on just one spot.
Aesthetic Pleasure:
Triangles bring a professional and artistic touch to photos. The intersecting lines of the Golden Triangles add depth and layers, making an image look visually appealing while maintaining a sense of balance.
Picture SKRC 6.2.1 Golden TrianglesPicture SKRC 6.2.2 Golden Triangles
Cultural and Artistic Influences
Triangular compositions have been used in art and photography for centuries to create striking and dynamic visuals. Examples from the fine arts can be Raphael’s “The Holy Family with a Lamb” and Caravaggio’s “The Supper at Emmaus“.
In modern photography, triangular divisions are often used to add a contemporary, dynamic touch to landscapes and portraits, creating drama and focus through careful alignment with the Golden Triangles grid.
In Pictures SKRC 6.1.2 you can see how a building’s slant angle fits neatly within the Golden Triangles, creating a balanced yet dynamic photo.
Հրապարակվել է «Visible Evidence» վավերագրական կինոյին նվիրված միջազգային 30-րդ գիտաժողովի ծրագիրը: Ուրախ եմ տեղեկացնել, որ այս տարի գիտաժողովին կմասնակցեն նաև ես՝ վավերագրական կինոյի էսթետիկայի վերաբերյալ ներկայացմամբ:
Visible Evidence-ի հոբելյանական հանդիպումը 2024 թվականի դեկտեմբերի 17-ից 20-ը հյուրընկալելու է Մոնաշի համալսարանի (Մելբուրն, Ավստրալիա) մեդիայի, կինոյի և լրագրության դպրոցը՝ ACMI Ավստրալիայի Էկրանային մշակույթի ազգային թանգարանի հետ համագործակցությամբ: Գիտաժողովը, որը հայտնի է իր միջդիսցիպլինար բնույթով, ունենալու է մասնակիցներ ամբողջ աշխարհից, ներառյալ գիտնականներ և հետազոտողներ Քեմբրիջի, Հարվարդի, Սան Պաուլոյի, Յորքի, Էդինբուրգի, Սիդնեյի, Ամստերդամի, Տոկիոյի արտաքին հետազոտությունների համալսարաններից, UCLA-ից և այլ կրթական-հետազոտական կենտրոններից։ Այս տարվա միջոցառման հետաքրքրության շրջանակում են վավերագրական ֆիլմերի հասարակական ազդեցությունները, նոր տեխնոլոգիաների ազդեցությունը, էթիկական նկատառումները, նորարարական մեթոդները, և այլ թեմաներ:
Համաժողովի թեման է «Ապակենտրոնացնելով վավերագրությունը. նոր տեսլականներ և հեռանկարներ», որը նպատակ ունի քննարկման առարկա դարձնել վավերագրական կինոարտադրության և տեսության ավանդական մոտեցումները։ Գիտաժողովի առաջնահերթություններից մեկը կինոյի ապագաղությացման խնդիրն է, որին համահունչ է իմ գիտական հրապարակման բնույթը։ Մասնավորապես, իմ ուսումնասիրությունը հիմնված է հայկական և լյուքսեմբուրգյան վավերագրական ֆիլմերի վերլուծության վրա։
Իմ մասնակցության մասին
Գիտաժողովում ներկայացնելու եմ Լյուքսեմբուրգի համալսարանը՝ «Վավերագրական կինոյի ավանդական գեղագիտական նորմերի վերաիմաստավորում՝ դրամատուրգիական կառուցվածքում և պատումի մեթոդներում փորձարկումների և նորարարությունների միջոցով» հոդվածով:
Այս աշխատանքիս հիմնական դրույթներից մեկն այն է, որ անհրաժեշտություն կա վերանայելու վավերագրական կինոյի գեղագիտականությունը քննարկող ավանդական սկզբունքները, հատկապես, երբ խոսքը վավերագրական կինոյի հնարավոր նոր տեսակի՝ ինտերակտիվ վավերագրության մասին է: Այս տեսակը դուրս է Բիլ Նիկոլսի վավերագրական կինոյի վեց տեսակներից: Սույն հոդվածի նպատակով իմ կատարած գիտափորձի անհրաժեշտությունը հատկապես պայմանավորված է տեսալսողական տեխնոլոգիաների և արհեստական բանականության արագ առաջընթացով, որը նոր հնարավորություններ կարող է ապահովել կինոդիտողի մասնակցության և պատմողական դինամիկ կառույցների տեսանկյունից:
Շնորհակալության նշում
Իմ անկեղծ շնորհակալությունն եմ հայտնում Լյուքսեմբուրգի համալսարանի Հումանիտար և սոցիալական գիտությունների դոկտորական դպրոցին (DSHSS) ֆինանսական աջակցության համար, որի շնորհիվ կարող եմ մասնալցելու միջազգային այս գիտաժողովին Ավստրալիայում:
Երախտապարտ եմ Լյուքսեմբուրգի համալսարանի իմ գիտական ղեկավար դոկտոր Ջիան Մարիա Տորեին:
Նաև իմ երախտագիտությունն եմ հայտնում դոկտոր Սիրանուշ Գալստյանին, ով իմ գիտական ղեկավարն էր Երևանի պետական թատրոնի և կինոյի ինստիտուտի ասպիրանտուրայում (2013-2016թթ.): Նրա ներդրումն իմ տեսական գիտելիքների ձեռք բերման հարցում անգնահատելի է:
Visible Evidence-ի մասին
Ստեղծված լինելով 30 տարի առաջ ականավոր ամերիկացի գիտնական Մայքլ Ռենովի կողմից (Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարան)՝ Ջեյն Գեյնսի, Բիլ Նիկոլսի, Բրայան Ուինստոյի հետ համատեղ՝ «Visible Evidence»-ը դարձել է համաշխարհային վավերագրական կինոյի ուսումնասիրության կարևորագույն հարթակը: Visible Evidence առաջին գիտաժովովը կայացել է Դյուկի համալսարանում 1993-ին: Վերջին տասնակմյակում անցկացված հանդիպումներից են եղել գիտաժողովները Նյու Յորքում, ԱՄՆ (2011), Կանբերայում, Ավստրալիա (2012), Ստոկհոլմում, Շվեդիա (2013), Նյու Դելիում, Հնդկաստան (2014), Տորոնտո, Կանադա (2015), Բոզման, ԱՄՆ (2016), Բուենոս Այրես, Արգենտինա (2017), Բլումինգթոն, Ինդիանա, ԱՄՆ (2018), Գդանսկ, Լեհաստան (2022), Ուդինե, Իտալիա (2023):
Սեգ Կիրակոսյան Լյուքսեմբուրգի համալսարանի դոկտորատուրայի ուսանող
Tenth International Conference on Communication & Media Studies Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne (Paris, France). September 2025 Paper presentation: Empiric Research Framework for the Assessment of the Impact of Material Constraints on Aesthetic Value of Documentary Films: A Concept Paper on an Empirical Research Methodology
Visible Evidence XXX — Decentring Documentary: New Visions and Perspectives Monash University (Melbourne, Australia). December 17 — 20, 2024 Paper presentation: Redefining Traditional Aesthetic Norms in Documentary Cinema Through Experimentation and Innovation in Narrative Structure and Storytelling Techniques
The concept of the Pyramid composition in photography, also known as Triangular composition or the rule of thirds applied diagonally,
The use of triangular or pyramid-like compositions can be traced back to classical art. Painters and artists often arranged elements in triangular formations to achieve balance and harmony in their works. Examples are Sandro Botticelli’s “The Birth of Venus” (c. 1484–1486), Raphael’s “The School of Athens” (1509–1511), Rembrandt van Rijn’s “The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp” (1632), Michelangelo Buonarroti’s sculpture “Pieta” (1498–1499).
Picture SKRC 5.1, Pyramid
The photos published on this page are a matter of copyright. Photo credits to: Seg Kirakossian
The “Frame Within the Frame” is a compositional technique in photography where the photographer uses elements within the scene to create a frame around the main subject.
Before looking for framing elements, identify the main subject of your photograph. It could be a person, an object, or a scene that you want to highlight and draw attention to. Then look for elements within the environment that can naturally frame or surround your subject. This could include archways, doorways, windows, tree branches, or any other structural or natural elements that form a visual border around the subject. The frame acts as a visual guide, leading the viewer’s eyes towards the central subject.
The type of frame within the frame you choose can influence the mood of your photograph. For example, an arched doorway might add a touch of elegance, while tree branches might create a more natural and rustic feel.
Picture SKRC 4.1, Frame Within the Frame
The photos published on this page are a matter of copyright. Photo credits to: Seg Kirakossian
Manage Cookie Consent
We use technologies like cookies to store and/or access device information. We do this to improve browsing experience and to show (non-) personalised ads. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behaviour or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional
Always active
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
